Muralla Roja to wysokiej próby architektura waterfrontowa, choć podziwianie w pełni jej uroków nie jest łatwe.
Morze i słoneczne wybrzeże stanowi doskonała scenerię dla atrakcyjnej i niebanalnej architektury, tak właśnie jest w przypadku La Muralla Roja (dosł. „ Czerwony Mur ”). To postmodernistyczny kompleks apartamentowy Manzanerze, nadmorskiej gminie położonej w prowincji Alicante w Hiszpanii, nad Morzem Śródziemnym. Kompleks został zaprojektowany przez hiszpańskiego architekta Ricardo Bofilla w 1968 roku i w pełni wybudowany w 1973 roku. Bofill nawiązał tu do architektury północnoafrykańskich kasb i arabskich stylów architektonicznych śródziemnomorskich, przy czym reinterpretuje kasby w awangardowy sposób, jednocześnie włączając tradycyjne elementy, takie jak place (dziedzińce), schody i mosty, które łączą ze sobą wszystkie apartamenty. La Muralla Roja jest klasyfikowana jako atrakcja turystyczna wschodniego wybrzeża Hiszpanii. Apartamenty można wynająć na noc lub kupić, jednak nadal jest to kompleks apartamentów. Niestety, obecnie nie można wejść do środka, ponieważ stał się on obszarem prywatnym. Unikatowa konstrukcja i eksplozja kolorów szybko stała się popularna, zwłaszcza wśród użytkowników Instagrama. Ta popularność nie do końca spodobała się mieszkańcom, którzy musieli zmierzyć się z napływem turystów, którzy bez pozwolenia wchodzi na teren obiektu i robili zdjęcia pod oknami i drzwiami prywatnych apartamentów, co bardzo utrudniało życie mieszkańców. Lokatorzy osiedla zaczęli się buntować, wywieszając transparenty i goniąc niespełnionych fotografów. Spora część mieszkańców uciekła ze swoich mieszkań, sprzedali je agentom nieruchomości i można je wynająć. Zostały wprowadzone zasady zwiedzania obiektu. Sporo „rdzennych” lokatorów bardzo mocno ich pilnuje i dalej buntuje się przeciwko robieniu z ich budynku turystycznej atrakcji.
La Muralla Roja to osiedle mieszkaniowe, które ma pięćdziesiąt apartamentów i pomieszczeń mieszkalnych. Istnieją trzy różne style i rozmiary apartamentów: typu studio o powierzchni około 60 metrów kwadratowych, apartamenty z dwiema sypialniami o powierzchni 80 metrów kwadratowych i apartamenty z trzema sypialniami o powierzchni około 120 metrów kwadratowych. Rezydencja posiada kilka udogodnień, takich jak dwa sklepy komercyjne, sauna i restauracja, wszystkie na pierwszym piętrze. Na tarasach dachowych znajdują się solaria i basen wyłącznie do użytku mieszkańców.
Kompleks apartamentów został zbudowany na podstawie geometrycznej figury krzyża greckiego z ramionami o długości około 5 metrów. W jego projekcie osadzono dokładnie 13 takich krzyży. Wnętrza apartamentów są sformatowane tak, aby kuchnie i łazienki znajdowały się na skrzyżowaniach konstrukcji krzyżowych. Cały kompleks opiera się na pięciu połączonych ze sobą roślinach. Trzy z nich mają tę samą strukturę, czyli cztery poziomy, przy czym każdy poziom różni się od pozostałych. Pierwszy poziom składa się z modułu czteroplanowego złożonego w kształt litery L o powierzchni 64 metrów kwadratowych. Pomimo że model wnętrza ma kształt litery L, dziedzińce i patia nadają mu ostatecznie kształt krzyża. Drugi poziom składa się z pięciu apartamentów modułowych o powierzchni 80 metrów kwadratowych. Trzecie piętro jest repliką pierwszego piętra, z tym wyjątkiem, że jest obrócone o 180 stopni. Ostatnie piętro o powierzchni 78,90 metrów kwadratowych składa się tylko z jednego apartamentu, replikując te z drugiego piętra. Pozostałe dwa skrzydła mają tylko trzy piętra i są zbudowane w podobny sposób jak pierwsze i trzecie piętro pozostałych trzech zakładów, ponieważ składają się z apartamentów w kształcie litery L. Ich stopniowana i podzielona na przedziały struktura sugeruje brutalistyczny styl architektoniczny.
Każda część kompleksu apartamentowego zbudowana jest w oparciu o modułową konstrukcję szkieletową, a podstawowym materiałem konstrukcyjnym jest cement. Wewnętrzne i zewnętrzne dziedzińce/patio znajdujące się w całym kompleksie pełnią funkcję łącznika między mieszkaniami sąsiadów. Stają się również techniką architektoniczną, umożliwiającą dostęp naturalnego światła do każdego mieszkania.
Często uważa się, że projekt jest zbyt uproszczony, ale użycie koloru na zewnątrz budynków daje iluzję przestrzeni. Żywe ściany są pomalowane różnymi odcieniami kolorów: czerwonego, różowego, niebieskiego i fioletowego. Niebieski jest używany na centralnych dziedzińcach, różowy na dziedzińcach bocznych, a wszystko inne, takie jak schody, mosty i mury oporowe, jest pomalowane na fioletowo.
Powszechną interpretacją jest, że czerwone i różowe odcienie La Muralla Roja są używane do przedstawienia kontrastu lub podkreślenia krajobrazu z ziemistymi kolorami czerwieni i różu. Podobnie niebieskie odcienie są używane przeciwko odcieniom nieba i/lub wody.